015 Taslim Ali (1916)
***************************************************************************************************************************
05 Di Musim KeringPanas-ganas meretas bumi, Menaring hidup. Tanah ternganga Bernafas haus, bisu mendoa Bagai petani di gurun hati. Segala hijau tertindas, layu. Hidup surut ke sari akar. Dan bayu lalu: sejuk sebentar, Mendayu naik semua debu. Segala teguh menderita, menunggu: Terdesak di luar, bertahan di dasar, Siap tampil setiap waktu. Yang sangsi memisah: Golongan debu, Longgar di dasar, ikut berkisar, Dikipas nikmat sementara waktu. Taslim Ali (1916)
[Soneta Nusantara] - [Nusantara Sonnets]
|
Copyright©soneta.org 2004
|