015 Taslim Ali (1916)

 

01 Di Musim Kering

 

***************************************************************************************************************************

 

05 Di Musim Kering

Panas-ganas meretas bumi,

Menaring hidup. Tanah ternganga

Bernafas haus, bisu mendoa

Bagai petani di gurun hati.

Segala hijau tertindas, layu.

Hidup surut ke sari akar.

Dan bayu lalu: sejuk sebentar,

Mendayu naik semua debu.

Segala teguh menderita, menunggu:

Terdesak di luar, bertahan di dasar,

Siap tampil setiap waktu.

Yang sangsi memisah: Golongan debu,

Longgar di dasar, ikut berkisar,

Dikipas nikmat sementara waktu.                                               Taslim Ali (1916)

[Back]

 

 

   

   

   

[Soneta Nusantara] - [Nusantara Sonnets]

 

 

   

   

 

 

 

 

 

 Copyright©soneta.org 2004  
 For problems or questions regarding this web contact
[admin@soneta.org] 
Last updated: 16/06/2015